Orzecznictwo sądowe
Obowiązek precyzyjnego formułowania ogólnych warunków ubezpieczenia.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.03.2003 r. (sygn. IV CKN 1858/00)
Ubezpieczyciel jako autor ogólnych warunków ubezpieczenia, a przy tym profesjonalista, ma obowiązek sformułować je precyzyjnie. W razie niejasności czy wątpliwości, co do poszczególnych postanowień należy je interpretować na korzyść ubezpieczającego. Byłoby, bowiem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, by konsekwencje nieścisłej redakcji tych postanowień obciążały ubezpieczającego.
Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2001 r. (IV CKN 382/00) opublikowany w LEX nr 52543
Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści ma zawsze charakter hipotetyczny, polega bowiem na przyjęciu - na podstawie okoliczności, które wystąpiły po okresie spodziewanych korzyści, że korzyść w okresie poprzednim zostałaby osiągnięta. Jednakże utrata korzyści musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona (art. 6 k.c.). Wprawdzie nie w sensie wykazania co do tego pewności, ale z tak dużym prawdopodobieństwem, że praktycznie można w świetle doświadczenia życiowego przyjąć, że utrata korzyści rzeczywiście miała miejsce.
Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu przed wyrządzeniem szkody.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1980 r. (III CRN 223/80) opublikowano w OSNC 1981/10/186
Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.
Zwiększenie wartości rzeczy (samochodu) po naprawie można by uwzględnić tylko wówczas, gdyby chodziło o wykonanie napraw takich uszkodzeń, które istniały przed wypadkiem, albo ulepszeń w stosunku do stanu przed wypadkiem.
Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika podatku VAT.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 r. (III CZP 14/97) opublikowano w OSNC 1997/8/103
Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika podatku VAT na skutek zniszczenia rzeczy, ustalone według ceny rzeczy, nie obejmuje podatku VAT mieszczącego się w tej cenie, w zakresie, w jakim poszkodowany może obniżyć należny od niego podatek o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu rzeczy.
Stosowne odszkodowanie.
Wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2004r. (IV CK 445/03)
Prawidłowa wykładnia określenia "stosowne odszkodowanie" w art. 446 § 3 k.c. powinna uwzględniać nie tylko okoliczności konkretnej sprawy, ale także wartość ekonomiczną odszkodowania. Musi się ono wyrażać taką kwotę, która odczuwalna jest jako realne, adekwatne przysporzenie zarówno przez uprawnionego, jak i z obiektywnego punktu widzenia uwzględniającego ocenę większości rozsądnie myślących ludzi.
Pieszy w stanie nietrzeźwym.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1974 r. (SN II CR 647/74) opublikowany w OSP 1976/1/6
Okoliczność, że pieszy był w stanie nietrzeźwym w chwili najechania go przez samochód, nie stanowi samo przez się podstawy do przyjęcia, że pieszy ten przyczynił się do zaistnienia wypadku i szkody, a tym samym do zmniejszenia należnego mu odszkodowania. Zastosowanie art. 362 k.c. może wchodzić w grę tylko w razie ustalenia, iż nietrzeźwość miała wpływ na powstanie lub rozmiar szkody.
Dla przyjęcia przyczynienia się pieszego do szkody nie wystarcza hipotetyczna niemożność wykluczenia, że gdyby pieszy był trzeźwy, to jego reakcja byłaby odpowiednio szybsza i mogłoby nie dojść do wypadku.
Jazda samochodem z pijanym kierowcą.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1985 r. (IV CR 412/85) wydany w OSP 1986/4/87
Osoba, która decyduje się na jazdę samochodem z kierowcą będącym w stanie po spożyciu alkoholu, przyczynia się do odniesionej szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego, gdy stan nietrzeźwości kierowcy pozostaje w związku z tym wypadkiem. Spożywanie napoju alkoholowego z takim kierowcą przed jazdą uważać należy za znaczne przyczynienie się do powstania szkody (art. 362 k.c.).
Prowadzenia postępowania likwidacyjnego a prawomocne zakończenie postępowania karnego dotyczącego wypadku komunikacyjnego.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2000 r. (SN III CKN 1105/98) opublikowany w (OSNC 2000/7-8/134)
Przepis art. 817 § 2 k.c. nie upoważnia ubezpieczyciela do zaniechania prowadzenia postępowania likwidacyjnego do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego dotyczącego wypadku komunikacyjnego, w którym uczestniczył kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności.
Koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r. (SN V CKN 903/00) opublikowany w OSNC 2003/1/15
Jeżeli koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku.
Niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy pojazdu.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/03)
Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.
Ubytek wartości handlowej wskutek naprawy.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.00.2001 r. (sygn. III CZP 57/01) opublikowano w OSNC 2002/5/57
Odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie.
Pojazd zastępczy.
Wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 2004 r. II CK 494/03 Biul.SN 2005/3/11
Jeżeli uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy w postaci wmontowania do niego nowej części zamiennej, to koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (art. 361 § 1 k.c.).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.03.2003 r. (sygn. IV CKN 1858/00)
Ubezpieczyciel jako autor ogólnych warunków ubezpieczenia, a przy tym profesjonalista, ma obowiązek sformułować je precyzyjnie. W razie niejasności czy wątpliwości, co do poszczególnych postanowień należy je interpretować na korzyść ubezpieczającego. Byłoby, bowiem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, by konsekwencje nieścisłej redakcji tych postanowień obciążały ubezpieczającego.
Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2001 r. (IV CKN 382/00) opublikowany w LEX nr 52543
Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści ma zawsze charakter hipotetyczny, polega bowiem na przyjęciu - na podstawie okoliczności, które wystąpiły po okresie spodziewanych korzyści, że korzyść w okresie poprzednim zostałaby osiągnięta. Jednakże utrata korzyści musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona (art. 6 k.c.). Wprawdzie nie w sensie wykazania co do tego pewności, ale z tak dużym prawdopodobieństwem, że praktycznie można w świetle doświadczenia życiowego przyjąć, że utrata korzyści rzeczywiście miała miejsce.
Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu przed wyrządzeniem szkody.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1980 r. (III CRN 223/80) opublikowano w OSNC 1981/10/186
Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.
Zwiększenie wartości rzeczy (samochodu) po naprawie można by uwzględnić tylko wówczas, gdyby chodziło o wykonanie napraw takich uszkodzeń, które istniały przed wypadkiem, albo ulepszeń w stosunku do stanu przed wypadkiem.
Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika podatku VAT.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 r. (III CZP 14/97) opublikowano w OSNC 1997/8/103
Odszkodowanie za szkodę poniesioną przez podatnika podatku VAT na skutek zniszczenia rzeczy, ustalone według ceny rzeczy, nie obejmuje podatku VAT mieszczącego się w tej cenie, w zakresie, w jakim poszkodowany może obniżyć należny od niego podatek o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu rzeczy.
Stosowne odszkodowanie.
Wyrok Sądu Najwyższego z 30 czerwca 2004r. (IV CK 445/03)
Prawidłowa wykładnia określenia "stosowne odszkodowanie" w art. 446 § 3 k.c. powinna uwzględniać nie tylko okoliczności konkretnej sprawy, ale także wartość ekonomiczną odszkodowania. Musi się ono wyrażać taką kwotę, która odczuwalna jest jako realne, adekwatne przysporzenie zarówno przez uprawnionego, jak i z obiektywnego punktu widzenia uwzględniającego ocenę większości rozsądnie myślących ludzi.
Pieszy w stanie nietrzeźwym.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1974 r. (SN II CR 647/74) opublikowany w OSP 1976/1/6
Okoliczność, że pieszy był w stanie nietrzeźwym w chwili najechania go przez samochód, nie stanowi samo przez się podstawy do przyjęcia, że pieszy ten przyczynił się do zaistnienia wypadku i szkody, a tym samym do zmniejszenia należnego mu odszkodowania. Zastosowanie art. 362 k.c. może wchodzić w grę tylko w razie ustalenia, iż nietrzeźwość miała wpływ na powstanie lub rozmiar szkody.
Dla przyjęcia przyczynienia się pieszego do szkody nie wystarcza hipotetyczna niemożność wykluczenia, że gdyby pieszy był trzeźwy, to jego reakcja byłaby odpowiednio szybsza i mogłoby nie dojść do wypadku.
Jazda samochodem z pijanym kierowcą.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1985 r. (IV CR 412/85) wydany w OSP 1986/4/87
Osoba, która decyduje się na jazdę samochodem z kierowcą będącym w stanie po spożyciu alkoholu, przyczynia się do odniesionej szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego, gdy stan nietrzeźwości kierowcy pozostaje w związku z tym wypadkiem. Spożywanie napoju alkoholowego z takim kierowcą przed jazdą uważać należy za znaczne przyczynienie się do powstania szkody (art. 362 k.c.).
Prowadzenia postępowania likwidacyjnego a prawomocne zakończenie postępowania karnego dotyczącego wypadku komunikacyjnego.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2000 r. (SN III CKN 1105/98) opublikowany w (OSNC 2000/7-8/134)
Przepis art. 817 § 2 k.c. nie upoważnia ubezpieczyciela do zaniechania prowadzenia postępowania likwidacyjnego do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego dotyczącego wypadku komunikacyjnego, w którym uczestniczył kierowca ubezpieczony od odpowiedzialności.
Koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r. (SN V CKN 903/00) opublikowany w OSNC 2003/1/15
Jeżeli koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku.
Niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy pojazdu.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/03)
Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.
Ubytek wartości handlowej wskutek naprawy.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.00.2001 r. (sygn. III CZP 57/01) opublikowano w OSNC 2002/5/57
Odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie.
Pojazd zastępczy.
Wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 2004 r. II CK 494/03 Biul.SN 2005/3/11
Jeżeli uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy w postaci wmontowania do niego nowej części zamiennej, to koszty najmu przez poszkodowanego tzw. samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu (art. 361 § 1 k.c.).
