Aktualności
Należne odszkodowanie z tytułu śmierci bliskich.
Czyn niedozowolony, który skutkuje śmiercią bliskiej nam osoby stanowi sytuację, której konsekwencje mają wymiar nie tylko psychologiczno-emocjonalny, ale egzystencjalny, ekonomiczny. Utrata bliskiej osoby sama w sobie jest ciężkim ciosem, gdy dodamy wyżej wymienione koszty sytuacja osób żyjących staję się na tyle ciężka, że wnioskowanie o odszkodowanie jest działaniem oczywistym i w pełni uzasadnionym. Przyznane odszkodowanie, zadośćuczynienie czy renta ma na celu poprawę sytuacji materialnej, życiowej, która uległa znacznemu pogorszeniu po śmierci bliskiej osoby. Także w takich trudnych i wyjątkowych sytuacjach będziemy stali na strażu sprawiedliwości i w Państwa imieniu domagali się należnego odszkodowania.
Wyrok z dnia 14 kwietnia 2010 roku.
Sygnatura akt IACa 178/10.
"Ustalenie wysokości zadośćuczynienia z art. 446 paragraf 4 k.c. winno nastąpić według kryteriów branych pod uwagę przy zasądzaniu zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych (art. 23 i art. 24 w zw. z art. 448 k.c.), z uwzględnieniem jednak ciężaru gatunkowegonaruszonego dobra.
Oceniając żądanie zadośćuczynienia, oparte na art. 446 paragraf 4 k.c. Sąd I Instancji (...) wskazał, że kwota zadośćuczynienia winna być tak oznaczona, by uwzględniała panujące stosunki społeczno - ekonomiczne w oparciu o kryteria doświadczenia i kolidujących ze sobą w danej sprawie interesów - bez aspiracji zapłaty jakiejś ceny cierpienia. Stwierdził, że dodanie paragrafu 4 do obecnego kształtu art 446 k.c. spowoduje przesunięcie wszystkich dotychczas ocenianych na płaszczyźnie art. 445 k.c. przypadków zadośćuczynienia dla najblizszych członków rodziny zmarłego w wyniku niedozwolonego działania sprawcy. Przepis art. 446 paragraf 4 k.c. staje się jedyną podstawą dla roszczeń o zasądzenie zadośćuczynienia dla osób najbliższych członków rodziny zmarłego w wyniku niedozwolonego działania sprawcy. Przepis art. 446 paragraf 4 staje się jedyna podstawą roszczeń o zasądzenie zadośćuczynienia dla osób najbliższych zmarłemu w wyniku uszkodzenia ciała, czy wywołania rozstroju zdrowia. Zdaniem Sądu I Instancji, zadośćuczynienie jest roszczeniem o charakterze ściśle niemajątkowym mającym za zadanie kompensację doznanej krzywdy. Roszczenia to nie ma na celu wyrównania straty poniesionej przez członków najbliższej rodziny zmarłego, lecz ma pomóc dostosować się do nowej rzeczywistości. Ma także na celu złagodzenie cierpienia wywołanego utratą osoby bliskiej..."
